Emily Dickinson, Δεν μπορώ να ζήσω μαζί σου   Δεν μπορώ να ζήσω μαζί σου γιατί αυτό θα ’ταν ζωή και η ζωή μου είν’ εκεί ακίνητη στο ράφι.   Ο νεωκόρος κρατάει το κλειδί φυλάγοντας τη ζωή μας, την πορσελάνη του, σαν μια κούπα, ξεχασμένη  από την οικοδέσποινα, σπασμένη ή πολυκαιρινή. Μια πιο καινούργια τώρα άλλη εκείνη...

Σκοτεινοί πρωταγωνιστές της ποιητικής σκηνής, στο περιθώριο της λογοτεχνικής νομιμότητας της εποχής τους, ελάχιστοι από αυτούς ευτύχησαν να δουν το έργο τους να αναγνωρίζεται εν ζωή από τους αναγνώστες αλλά και τους ομότεχνούς τους και ορισμένοι μόνο αναγνωρίστηκαν αρκετά πάντα μετά το θάνατό τους....

Το δικό μου άπειρο ήταν μεγαλύτερο Κι όμως έχω τόσα πράγματα στην ψυχή μου, τόσες δυνάμεις μέσα μου, τόσοι ωκεανοί εξαγριωμένοι και τόσοι έρωτες χτυπιούνται και συνθλίβονται μέσα σ’ αυτή την αδύναμη, την ανήμπορη, την ξεπεσμένη, κουρασμένη, εξαντλημένη καρδιά! Μου λένε να ξαναρχίσω να ζω, να...

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΖΑΜΙΑ .....Νομίζω πως τελικά οι σκέψεις είναι που άλλαξαν τόσο πολύ το χρώμα τους φωτός, εκτός και αν ...επειδή χάθηκε ένα μέρος του φωτός, άλλαξαν και οι σκέψεις….  Υπάρχουν αρκετά τζάμια στο σπίτι. Πίσω από αυτά είναι ο πραγματικός κόσμος. Μέσα από αυτά…Μέσα...

Aπαγορευμένος Καβάφης Χωράει o απαγορευμένος έρωτας σε δυό στιχάκια; Η ένοχη, απαγορευμένη ηδονή; Η μνήμη; Η αναβίωση; Τα χρώματα της παρακμής; Πόσες γκριζοπράσινες εικόνες ενός άθλιου κόσμου, ενός κόσμου ντροπής, μουχλιασμένου και ροδαλού μαζί χωράνε σε λίγα λόγια; Πόση ενοχή; Αλλά και πόση μέθη; Αυτή είναι...

Charles Baudelaire Σοφά λόγια από έναν καταραμένο, αθεόφοβο και υπερβολικά τολμηρό για την εποχή του ποιητή, με σκανδαλώδη γραφή. Μεθύστε! Για να μη νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη, πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλά με τι; Με κρασί,...

  Νύχτα της Εκάτης....Η Σελήνη χαμήλωσε πάνω στις ωραίες γυναίκες, πέρασε στο εκστατικό πρόσωπό τους την προσωπίδα από λεπτό φύλλο χρυσού, αυτή που φορούσαν οι πεθαμένες βασίλισσες των Μυκηνών. Τις κοιτάξαμε με θάμβος και ήταν η πρώτη φορά που τόσο βαθιά τις είδαμε ως...

 Σιμόν Ντε Μποβουάρ: Ο χρόνος «Ο καλύτερος τρόπος για να συλλάβεις ξανά την αίσθηση του χρόνου που είχες στην παιδική ηλικία είναι να ταξιδεύεις» Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ τις συναισθηματικές αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας είναι πως για μια φευγαλέα στιγμή μας...