JORGE LUÍS BORGES  "ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ" Είμαστε ο χρόνος. Εκείνη είμαστε η περίφημη παραβολή του Σκοτεινού Ηράκλειτου. Είμαστε το νερό, όχι το σκληρό διαμάντι, αυτό που χάνεται, όχι αυτό που μένει. Είμαστε το ποτάμι κι ο Έλληνας εκείνος που κοιτάζεται στο ποτάμι. Η αντανάκλασή του αλλάζει...

Όταν θα κλαις θα είμαι μαζί σου για να ακουμπάς το κεφάλι σου στο στήθος μου. Δεν θα σου πω «μην κλαις, δεν θα σε σωπάσω. Θα είμαστε μαζί με τον πόνο που βρίσκονται μέσα στα τρεχούμενα δάκρυά σου. Ότι και αν υπάρχει που...

Τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο Χόρχε Λουίς Μπόρχες Τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής ….Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, γιατί το έδαφος του Αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια …και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της...

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.  Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό...

Ιζαμπέλ Αλιέντε – Πάουλα ....Στις κοσμικές διαστάσεις και στην πορεία της ιστορίας είμαστε ασήμαντοι, μετά τον θάνατό μας όλα συνεχίζουν ίδια, σαν να μην είχαμε ποτέ υπάρξει, αλλά στο μέτρο της αβέβαιης ανθρωπότητάς μας, εσύ Πάουλα, είσαι για μένα πιο σπουδαία κι από την...

Αν κάποιο όνειρό μου έπαιρνε σάρκα και οστά, θα το ζήλευα, γιατί θα με είχε απατήσει επιτρέποντας στον εαυτό του να πραγματοποιηθεί. Συνήθως οι άνθρωποι, οι συγγραφείς, οι φιλόσοφοι, οι ψυχολόγοι, υποστηρίζουν ότι εμείς προσδιορίζουμε και ορίζουμε την ίδια μας τη ζωή. Κατά βάθος όλοι...

Χάνουμε τη ζωή Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται, άπαξ, που λένε, σαν μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστο μ' αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξουμε ποτέ. Και μεις τι κάνουμε, ρε αντί να τη ζήσουμε; Τι την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω...

Εκείνο που δεν έρχεται ποτέ ....Πώς γίνεται, σ’ αυτόν τον ‘‘ψεύτη κόσμο”, άνθρωποι που αγάπησες, που τους κράτησες και σου κράτησαν το χέρι έστω και λίγο, που ορκιζόσουνα τότε – και το πίστευες – πως θα υπάρχουν πάντα στο κάδρο της ζωής σου…Πώς γίνεται να...

To ρόδο του Παράκελσου  του Χόρχε Λουίς Μπόρχες Στο εργαστήρι του, που έπιανε τα δυο δωμάτια του υπογείου, ο Παράκελσος παρακάλεσε το θεό του, τον ακαθόριστο θεό του, έναν οποιοδήποτε θεό, να του στείλει ένα μαθητή. Βράδιαζε. Η χλωμή φωτιά του τζακιού έριχνε στον τοίχο...

Ύμνοι Στη Νύχτα  απόσπασμα από το έργο του ΝΟΒΑΛΙΣ, εμπνευσμένο από τον χαμό της αγαπημένης του. Μα πρέπει πάντα η αυγή να επιστρέφει; Δεν θα τελειώσει ποτέ αυτή η γήινη δυναστεία; Βέβηλη η μέριμνα για τα καθημερινά κατασπαράζει την ουράνια έλευση της νύχτας. Δεν θα αφεθεί...