Δεν κατάλαβα ποτέ αν εγώ μισώ το χρόνο, ή ο χρόνος μισεί εμένα Όταν είσαι παιδί ατενίζεις το μέλλον αφηρημένα και αόριστα. Ο διαθέσιμος χρόνος που έχεις μοιάζει με μια αιωνιότητα και όλα όσα θα συμβούν δείχνουν σαν τα άστρα, τόσο μακρινά. Η λέξη δεκαετία...

Ακολουθώντας τις σκιές H ομίχλη ήταν ακόμα πιο γλυκιά, όταν την ψιλοκεντούσε εκείνη η βροχή, η πολύ ψιλή βροχή του ουρανού μας. Aυτή που δε σε βρέχει, μα σε ποτίζει μονάχα και φυτρώνουν πιο λαμπερά τα μαλλιά σου την άλλη βδομάδα. Kαι τότε έπαιρναν νόημα...

Ελύτης: Αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν; Μούτρα. Νʼ αντικρίζεις τη...

Ρολάν Μπαρτ "Φωτεινός Θάλαμος" Η φωτογραφία επαναλαμβάνει με μηχανικά μέσα εκείνο που δεν μπορεί ποτέ πιά να επαναληφθεί υπαρξιακά. Μια φωτογραφία μπορεί να είναι αντικείμενο τριών πρακτικών ή τριών προθέσεων ή τριών συγκινήσεων: ποείν, πάσχειν και θεάσθαι. Σε ποιον ανήκει η φωτογραφία; Στο φωτογραφημένο υποκείμενο;...

Μάρω Βαμβουνάκη: «Σιωπάς Για να Ακούγεσαι» Να συγχωρείς εκείνον που σε πόνεσε. Υπάρχουν τα συγχωρώ τα γεμάτα έπαρση. Εννοούν: εγώ ο καλότατος, ο γενναιόκαρδος, ο άριστος, ο ακομπλεξάριστος, συγχωρώ βέβαια εσένα, ο οποίος, σαν μυρμήγκι που είσαι, τι βλάβη θα μπορούσες να μου προξενήσεις… Υπάρχουν τα συγχωρώ του...

Και ο Θεός δημιούργησε την ψυχή, πλάθοντας την με ομορφιά. Της έδωσε την απαλότητα της πρωινής αύρας, το άρωμα των λουλουδιών, την ομορφιά του σεληνόφωτος. Της έδωσε επίσης ένα ποτήρι χαράς και της είπε: “Δε θα πιεις απ’ αυτό το ποτήρι παρά μόνο όταν...

"Μπορεί και να’ ναι η νεράιδα, η νεράιδα που λεν τα παραμύθια...η μάνα..." Ν.Καζαντζάκης Οι ώρες που περνούσα με την μητέρα μου ήταν γεμάτες μυστήριο. Καθόμασταν ο ένας αντίκρα στον άλλο, εκείνη σε καρέκλα πλάι στο παράθυρο, εγώ στο σκαμνάκι μου, κι ένιωθα, μέσα στη...

Η αγάπη έχει τους πολλούς παράξενους δρόμους της Τσαρλς Μπουκόβσκι Ήμασταν μονίμως άφραγκοι, μαζεύοντας τις εφημερίδες της Κυριακής από τους σκουπιδοτενεκέδες της Δευτέρας (και μαζί τα επιστρεφόμενα μπουκάλια από τ’ αναψυκτικά). Μονίμως μάς έκαναν έξωση απ’ το παλιό μας σπίτι μα σε κάθε νέο διαμέρισμα θα ξεκινούσαμε μια καινούρια ζωή, μονίμως...

Oscar Wilde Στο μυαλό γίνονται οι μεγαλύτερες αμαρτίες του κόσμου Πιστεύω ότι αν ένας άνθρωπος ζούσε τη ζωή του με πληρότητα, αν την εξαντλούσε ως την τελευταία της σταγόνα, αν έδινε μορφή σε κάθε του συναίσθημα κι έκφραση σε κάθε του σκέψη, αν υλοποιούσε κάθε...

Ο ξένος των Χριστουγέννων ...Εκείνη η μέρα, η γκρίζα η βουβή, ήταν τα Χριστούγεννα. Τα καρτερούσαμε με τόσον πόθο μικροί και μεγάλοι. .... Τα σπίτια μας πλήρη πάσης αγαθότητος ευωδίαζαν από τα φρεσκοψημένα χριστόψωμα αντηχούσαν από κάλαντα και μουσικά όργανα. Θυμούμαι πως το μεσημέρι καθίσαμε στο...