Μάνος Δανέζης Ζούμε σε ένα Μάτριξ
Εκεί έξω στο σύμπαν, δεν υπάρχουν χρώματα, δεν υπάρχουν μορφές, δεν υπάρχουν σχήματα, δεν υπάρχουν οσμές, δεν υπάρχει τίποτα. Υπάρχει ένας κοχλάζων ωκεανός ενέργειας. Κομμάτια από αυτόν τον κοχλάζοντα ωκεανό χτυπάνε το μάτι μας. Πίσω από το μάτι μας, αυτή η ενέργεια μέσω κάποιων καλωδίων, των νευρώνων που λέμε, έρχεται και εγκαθίσταται σε ένα συγκεκριμένο σημείο του εγκεφάλου. Αυτή η ενέργεια που έρχεται χύμα απ’ έξω, φτάνοντας σε αυτό το σημείο, μετασχηματίζεται σε χρώμα, σε μορφή, σε σχήμα. Σε οτιδήποτε λέμε ότι αντιλαμβανόμαστε με το μάτι μας ή με το αυτί μας. Κομμάτια απ’ αυτήν την ενέργεια την κοχλάζουσα, την λαμβάνω με το αυτί μου, φτάνει στο σημείο του εγκεφάλου και εκεί φτιάχνονται οι ήχοι. Εκεί φτιάχνονται οι νότες, εκεί φτιάχνεται η 5η συμφωνική του Μπετόβεν. Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις άλλες αισθήσεις. Άρα λοιπόν κατανοείται, ότι αυτό που αντιλαμβάνεστε μέσω των αισθήσεών σας ως πραγματικότητα, δημιουργείται στον εγκέφαλό μας. Αυτό τι σημαίνει; Πως αν είχαμε μία άλλη φυσιολογία θα αντιλαμβανόμασταν εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Ένας άνθρωπος είναι ύλη και η ύλη του ανθρώπου ή του τραπεζιού, είναι το ίδιο πράγμα. Είναι η ίδια ύλη και υπόκειται στους ίδιους νόμους. Άρα, αυτό που βλέπω σε έναν άνθρωπο: σχήμα, ρούχα, πράγματα, χαρακτηριστικά, είναι απλώς μία πλαστή, ψεύτικη και παραμορφωτική εικόνα, της εικόνας του εαυτού του, που δεν βλέπω. Αυτό είναι το Μάτριξ. Αν το συνειδητοποιήσουμε, θα καταλάβουμε ότι αυτό που βλέπω μπροστά μου σαν άνθρωπο και το μετράω απ’ τα ρούχα του, απ’ τον τίτλο του, απ’ τα λεφτά του, απ’ την ευμορφία του. Δεν είναι τίποτα άλλο από μία παραμορφωμένη εικόνα, ενός γεγονότος που δεν αντιλαμβάνομαι και λέγεται άνθρωπος με Α’ κεφαλαίο. Σε μια κοινωνία, η οποία θα αντιλαμβάνεται αυτό το γεγονός. Ότι το κάθε τι που βλέπουμε γύρω μας είναι Μάτριξ. Δηλαδή μια εικόνα αισθητή από την φυσιολογία μας, που απλώς απεικονίζει ένα γεγονός που δεν βλέπουμε, εσείς θα είστε κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που βλέπω. Άρα τον άνθρωπο πλέον, σε αυτόν τον νέο πολιτισμό με βάση την φυσική, δεν μπορώ να τον διακρίνω από το πόσα λεφτά έχει, αν είναι ξανθός, γαλανομάτης, μαύρος, κίτρινος, ή από τους τίτλους του. Αλλά από αυτό που είναι και δεν αντιλαμβάνομαι, κάτι δηλαδή πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αντιλαμβάνομαι.
Αυτομάτως δημιουργείται μια άλλη αίσθηση περί ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Ακόμη και για έναν άνθρωπο με αναπηρία, που η κοινωνία έχει μάθει να νιώθει λύπηση. Έχω από την μία πλευρά τον Χόκινγκ και από την άλλη έναν φίλαθλο ντοπαρισμένο της θύρας 7 του Ολυμπιακού. Και ο ανάπηρος είναι μια εικόνα κάποιου γεγονότος που δεν αντιλαμβάνεστε. Αυτός ο ανάπηρος έχει όμως την ικανότητα να σας δείχνει αυτήν την εικόνα που εσείς δεν αντιλαμβάνεστε από την φωτογραφία του. Ο άνθρωπος της θύρας 7, κι αυτός είναι κάτι άλλο, αλλά κανένας δεν του έχει μάθει να δείχνει την άλλη την εικόνα του. Του έχουν μάθει ότι είναι ένα ζώο. Ένα πράγμα δηλαδή που αγοράζεται, πωλείται, εκβιάζεται, βασανίζεται. Θέλω να πω ότι χρειαζόμαστε παιδεία και όχι εκπαίδευση. Η παιδεία θα έπρεπε να είναι η βάση της εκπαίδευσης.
Το Μάτριξ εμείς το δημιουργούμε και θα πρέπει να μάθουμε να το ελέγχουμε. Μέχρι σήμερα στον δυτικό πολιτισμό, ο άνθρωπος πιστεύει πως ο ίδιος είναι η απεικόνιση του Μάτριξ, δηλαδή σαν η εικόνα του υπολογιστή. Θα πρέπει να καταλάβουμε πως είμαστε οι χειριστές και δεν είμαστε το Μάτριξ. Κι αργότερα, σε μια επόμενη φάση, να καταλάβουμε πως είμαστε οι προγραμματιστές του Μάτριξ. Εμείς καθορίζουμε την πραγματικότητά μας αλλά δεν το ξέρουμε. Κι αφήνουμε την πραγματικότητά μας, να την καθορίζει το Μάτριξ των άλλων.
Ολικότητα και Υλικός κόσμος
Μια δεύτερη ιδιότητα, πέραν του Μάτριξ, είναι η ολικότητα. Δεν υπάρχει διαίρεση, υπάρχει ένα. Είναι πάλι η φυσιολογία αυτή που δημιουργεί τις πλαστές τομές. Η ατομικότητα: λέμε το άτομό σας, το άτομό μου, άλλο εσείς άλλο εγώ. Το σύμπαν όμως είναι ενιαίο, άτμητο. Δεν υπάρχουνε άτομα μέσα του διαφορετικά, υπάρχει μια ολότητα. Δεν τέμνεται, ούτε αποτελείτε από μέρη. Αυτές τις τομές, οι οποίες δημιουργούν τον χρόνο και άλλα τέτοια φαινόμενα, τις δημιουργεί και πάλι η φυσιολογία μας μέσω των αισθήσεών μας. Η σύγχρονη φυσική φτιάχνει καινούρια κοινωνία γιατί, εάν καταλάβουμε ότι όλα είναι ένα. Αν καταλάβουμε ότι απλώς μια ιδιομορφία της φυσιολογίας δημιουργεί το άτομο. Και πως αυτή μας αποτρέπει από το να δούμε ότι είμαστε όλοι ένα και ότι δεν μπορεί να πάσχετε εσείς χωρίς να πάσχω κι εγώ. Τότε από το Εγώ, θα πάμε στο Εμείς.
Ο υλικός κόσμος είναι ένα Μάτριξ το οποίο λατρεύω και θα αναφέρω ένα παράδειγμα. Πάτε στον κινηματογράφο, όταν μπαίνετε να δείτε μία ταινία και είναι δραματική δεν κλαίτε; Αν δείτε μία τρόμου δεν σοκάρεστε; Αν δείτε μία αισθηματική δεν σας δημιουργούνται συναισθήματα; Δεν παρασύρεστε; Χειροκροτάτε ή γελάτε σε μια κωμωδία. Ζείτε δηλαδή την ταινία, ζείτε ένα Μάτριξ και ξέρετε πως είναι ψεύτικο. Δεν το διασκεδάζετε όμως; Την ίδια στιγμή που διασκεδάζετε και περνάτε πολύ καλά στο σινεμά, έχετε πλήρη συναίσθηση ότι είναι Μάτριξ. Και ψάχνετε να βρείτε φιλμ που σας αρέσουν για να περνάτε καλά. Άρα λοιπόν πρέπει να μάθουμε τι είναι Μάτριξ, να περνάμε καλά με αυτό, ως το μέτρο όμως που δεν θα θαμπωνόμαστε και θα καταλαβαίνουμε ότι είναι Μάτριξ. Ναι, ζήσε το Μάτριξ, να ελιχθείς μέσα στο Μάτριξ, να περάσεις καλά μέσα στο Μάτριξ, αλλά μην χάνεις την πραγματικότητα. Αυτό που νιώθεις και μαθαίνεις και συνειδητοποιείς είναι θέμα παιδείας. Είναι θέμα του κατά πόσο σε έχουν μάθει να αντιλαμβάνεσαι αυτό που δεν βλέπεις ότι είσαι.
Φωτογραφία από David Bruyland από το Pixabay
