Ζωή χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή…
Aν είχαμε δύο ζωές, δε θα σκεφτόμουν ποτέ να γράψω τούτο το μυθιστόρημα.
Δε θα ωφελούσε ούτε εσάς ούτε εμένα.
Θα ζούσαμε την πρώτη μας ζωή σαν πρόβα, σαν δοκιμή, για να μάθουμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε τη δεύτερη.
Αν πεθαίναμε δύο φορές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι τη δεύτερη θα πεθαίναμε καλύτερα από την πρώτη. Δυστυχώς δεν είναι έτσι.
Η ζωή μας είναι μόνο μία, και μάλιστα μικρής διάρκειας.
Αυτό το θέατρο μπορούμε να το παίξουμε μόνο μία φορά. Χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή.
Γι’ αυτό, πρέπει να το παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα και για μας τους ίδιους και για όσους αγαπάμε.
Εμείς γράφουμε το σενάριο που μας αξίζει. Εμείς φτιάχνουμε τα σκηνικά που μας αρέσουν.
Εμείς επιλέγουμε τους ηθοποιούς.
Εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές και ταυτόχρονα οι θεατές. Στο τέλος εμείς θα το απολαύσουμε ή δε θα το απολαύσουμε.
Εμείς θα το χειροκροτήσουμε ή δε θα το χειροκροτήσουμε.
Αν αυτή η σκέψη είναι περίπου αλήθεια -δεν πιστεύω ότι υπάρχουν απόλυτες αλήθειες-, τότε οι επιλογές μας είναι που καθορίζουν το θέατρο της ζωής μας.
Δεδομένων των περιορισμών και της τυχαιότητας, πιστεύω ότι το είναι μας, το γίγνεσθαι ή πιο απλά το τι και πώς σκεφτόμαστε, τι αισθανόμαστε, το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο, το τι κάνουμε, τι είμαστε, τι θα γίνουμε, όλ’ αυτά είναι κατ’ ουσίαν αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών.
Λίγο ή πολύ, όλοι μας σχεδόν είμαστε αποτελέσματα των επιλογών μας.
Συνεπώς, η κατανόηση της ελευθερίας να επιλέγουμε είναι προϋπόθεση για να ζήσουμε τη ζωή μας και να μην αφήσουμε να μας ζήσει αυτή. Να δημιουργήσουμε το πεπρωμένο μας και να μην αφήσουμε να μας το δημιουργήσουν οι άλλοι.
Να ζήσουμε δηλαδή μια ζωή που, αν ήταν να την ξαναζήσουμε για δεύτερη φορά, θα θέλαμε να είναι ίδια. Ο Ρήγας Φεραίος είχε πει ότι “συλλογάται καλά όποιος συλλογάται ελεύθερα”. Είχε δίκιο.
Όμως, για να συλλογίζεται κανείς ελεύθερα, πρέπει να διαθέτει γνώση: αυτή είναι που προσδιορίζει κυρίως την ποσότητα, την ποιότητα των εναλλακτικών λύσεων που διαθέτουμε και την ορθότητα των επιλογών που κάνουμε. Άρα την ελευθερία μας.
Όσο περισσότερη γνώση, τόσο περισσότερες εναλλακτικές επιλογές και τόσο πιο σωστή η αξιολόγηση μας γι΄ αυτές.
….
Θεωρώ προϋπόθεση για όλους μας, ώστε να ζήσουμε όσο μπορούμε καλύτερα τη ζωή μας, την αυτογνωσία, την κατανόηση του εαυτού μας, των αναγκών μας, των συναισθημάτων, των συγκινήσεων, των δυνατοτήτων και των αδυναμιών μας, να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, από που ερχόμαστε, πού και πώς θέλουμε να πάμε.
Αναμφισβήτητα, στον πολύπλοκο, χαοτικό και αβέβαιο κόσμο που ζούμε δε γνωρίζουμε εκ των προτέρων τα αποτελέσματα, το κόστος και τα οφέλη των επιλογών μας.
Εκτός αυτού, στη ζωή έχουμε πολύ συχνά ν’ αντιμετωπίσουμε αντιφάσεις και διλήμματα.
Έτσι, εξίσου αναγκαία προϋπόθεση θεωρώ την ύπαρξη μιας σταθεράς ή, καλύτερα μιας πυξίδας για να πορευτούμε τη διαδρομή που εμείς θέλουμε: έναν πυρήνα διαχρονικών αξιών ικανών να καθοδηγούν τη σκέψη και τη συμπεριφορά, τις επιλογές και τις πράξεις μας.
Αυτές οι αξίες μας πρέπει να είναι σαφείς. Αν υπάρχει σύγχυση ως προς αυτές, μόνο κατά τύχη δε θα μετανιώσουμε για τις επιλογές που κάνουμε.
Οι αξίες, βεβαίως, είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός μας. Όμως αν θέλουμε να πορευτούμε και να ζήσουμε σε μια κοινωνία ανθρώπινη και πολιτισμένη, βασικές αξίες για όλους, πιστεύω, είναι η ακεραιότητα, η εντιμότητα, η ελευθερία, ο αυτοσεβασμός, ο σεβασμός των δικαιωμάτων του άλλου, η υπευθυνότητα, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, η ταπεινοφροσύνη, η διάθεση για συνεργασία. η αγάπη, η γενναιοδωρία και η συμπόνια.
Πέραν όλων αυτών, για να ζήσουμε τη ζωή μας και να μην αφήσουμε να μας ζήσει αυτή, χρειαζόμαστε όνειρο και νόημα ζωής. Είναι αναγκαίο να έχουμε υπομονή, επιμονή, στόχους, εστίαση σ’ αυτούς, πειθαρχία και μέθοδο σκέψης και δράσης.
Χρειαζόμαστε επιπλέον πρωτότυπη και δημιουργική σκέψη, σφαιρική αντίληψη της μικρής και της μεγάλης εικόνας, ικανότητα να βλέπουμε τα πράγματα από το μπαλκόνι, έξω από τα στερεότυπα.
Πρέπει να μάθουμε ν’ ακούμε την εσωτερική μας φωνή και να γινόμαστε παρατηρητές του εαυτού μας, έχοντας αυτοπεποίθηση, κουράγιο, τόλμη και τσαγανό.
…..
Ελπίζω και εύχομαι να παίξουμε καλύτερα και ν΄απολαύσουμε τη μοναδική παράσταση του θεάτρου της ζωής μας και στο τέλος να τη χειροκροτήσουμε.
(Αποσπάσματα από τον πρόλογο του βιβλίου του Δημήτρη Μπουραντά «‘Ολα σου τα ‘μαθα μα ξέχασα μια λέξη».)
Φωτογραφία από Creative_Duff από το Pixabay
