Ο βιασμός των ανδρών

 Η σεξουαλική βία είναι ένα από τα πιο φρικτά όπλα του πολέμου, ένα όργανο τρόμου…

Τα θύματα ντρέπονται να μιλήσουν, αφού κινδυνεύουν να ξαναγίνουν θύματα, θύματα απόρριψης και περιφρόνησης. Από την άλλη, οι θύτες μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να είναι ευυπόληπτοι πολίτες. Για κάποια θέματα δεν κλείνουν μόνο οι κοινωνίες τα μάτια και τα αυτιά τους, αλλά ακόμα και οι διεθνείς οργανισμοί. Και όμως, η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο αρρωστημένη φαντασία….

 Η εφημερίδα Guardian τόλμησε να αγγίξει το ζήτημα του βιασμού των ανδρών, στις περιοχές του πλανήτη που βρίσκονται σε πόλεμο, ή σε κατάσταση πολιτικών αναταραχών. Η κατάληξη ήταν ένα άρθρο σοκαριστικό:

«Ο ανταποκριτής της Guardian, Γουίλ Στορ, ταξίδεψε στην Ουγκάντα για να συναντήσει επιζήσαντες και να αποκαλύψει…

Από όλα τα μυστικά του πολέμου, υπάρχει ένα που είναι τόσο καλά κρυμμένο, ώστε να υφίσταται περισσότερο σαν φήμη. Συνήθως το αρνούνται και ο δράστης και το θύμα του. Κυβερνήσεις, ανθρωπιστικές οργανώσεις και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα Ηνωμένα Έθνη, μόλις που το αναγνωρίζουν σαν πιθανότητα. Όμως, κάθε λίγο και λιγάκι ,όλο και κάποιος βρίσκει το απαιτούμενο θάρρος, για να μιλήσει.

Αυτό ακριβώς συνέβη ένα συνηθισμένο απόγευμα στο γραφείο του ευγενικού συμβούλου στην Καμπάλα της Ουγκάντα. Ο Eunice Owiny είχε προσληφθεί για τέσσερα χρόνια , από το Law Project Refugee (Νομικός Σχεδιασμός για τους Πρόσφυγες) του Πανεπιστημίου Makerere University (RLP), για να βοηθήσει εκτοπισμένους ανθρώπους από όλη την Αφρική.

Η συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, ήταν ένα παζλ. Μια γυναίκα που αντιμετώπιζε προβλήματα γάμου. “Ο σύζυγός μου δεν μπορεί να κάνει σεξ”, παραπονέθηκε. “Αισθάνεται πολύ άσχημα γι ‘αυτό. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχει κάτι που κρατά μυστικό από μένα.”

O Owiny ζήτησε να περάσει ο σύζυγος. Στην αρχή δεν έγινε τίποτα. Στη συνέχεια o Owiny ζήτησε να αποχωρήσει η γυναίκα του. Ο άνθρωπος αυτός τότε μουρμούρισε κρυφά: “Έγινε σε μένα.”  Ο Όουνι ρισκάρισε και τράβηξε από την τσέπη του άντρα μια παλιά μικρή πάνα… – “Μάνα μου!”, είπε εκείνος. “Πονάω. Είμαι αναγκασμένος να το χρησιμοποιώ αυτό.”

…Κατά τη διάρκεια της διαφυγής του από τον εμφύλιο πόλεμο στο γειτονικό Κονγκό, είχε χάσει τη σύζυγό του και συνελήφθη από αντάρτες. Οι απαγωγείς του τον βίαζαν τρεις φορές την ημέρα, κάθε μέρα, για τρία χρόνια. Και δεν ήταν ο μόνος. Εκείνος παρακολουθούσε, καθώς άρπαζαν και βίαζαν τον ένα άντρα μετά τον άλλο. Οι πληγές κάποιου ήταν τόσο ακραίες, που πέθανε στο κελί, μπροστά στα μάτια του.

“Ήταν πολύ σκληρό για μένα, που να πάρει,” είπε ο Owiny. “Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που απλά δεν πιστεύεις ότι μπορεί να συμβούν σ’ έναν άντρα. Αλλά τώρα ξέρω ότι η σεξουαλική βία κατά των ανδρών είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Ο καθένας έχει ακούσει τόσες ιστορίες για τις γυναίκες. Αλλά κανείς δεν έχει ακούσει τις ιστορίες των ανδρών.”….

…Στην Ουγκάντα, οι επιζώντες κινδυνεύουν να συλληφθούν από την αστυνομία, καθώς είναι πιθανό να τους θεωρήσουν γκέι – πράγμα που αποτελεί έγκλημα σε αυτή τη χώρα και σε 38 από τις 53 αφρικανικές χώρες. Πιθανότητα οι φίλοι τους έχουν αποδιώξει, η οικογένεια τους έχει απορρίψει και ο ΟΗΕ και οι μυριάδες των διεθνών ΜΚΟ ουσιαστικά τους διώχνουν, αφού είναι εκπαιδευμένοι και έτοιμοι να βοηθήσουν μόνο γυναίκες. Είναι πληγωμένοι, απομονωμένοι και βρίσκονται σε κίνδυνο. Και όπως λέει ο Owiny: “Είναι περιφρονημένοι.”

Αλλά κάποιοι προθυμοποιούνται να μιλήσουν, κυρίως χάρη στο Βρετανό σκηνοθέτη του (Makerere University) RLP, Δρ Chris Dolan. Ο Dolan άκουσε για πρώτη φορά την ύπαρξη σεξουαλικής βίας κατά των αντρών σε καιρό πολέμου στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ενώ έκανε έρευνα για το διδακτορικό του στη Βόρεια Ουγκάντα και αισθάνθηκε ότι το πρόβλημα μπορεί να έχει υποτιμηθεί δραματικά. Προκειμένου να αποκτηθεί πληρέστερη αντίληψη του βάθους του προβλήματος, έβαλε αφίσες σε όλη την Καμπάλα τον Ιούνιο του 2009 και ανήγγειλε ένα «εργαστήρι» για το ζήτημα σε ένα τοπικό σχολείο. 150 άνδρες ανταποκρίθηκαν. Σε μια έκρηξη ειλικρίνειας, ένας από τους συμμετέχοντες παραδέχθηκε: «Έχει συμβεί σε όλους μας εδώ.” …

Στη συνέχεια αναφέρει την ιστορία του Jean Paul που ήταν στο πανεπιστήμιο του Κονγκό, σπουδάζοντας ηλεκτρονική τεχνολογία, όταν ο πατέρας του – ένας πλούσιος επιχειρηματίας – κατηγορήθηκε από τον στρατό. Ο Jean Paul απήχθη μαζί με άλλους από αντάρτες.

…”Είστε όλοι κατάσκοποι», είπε ο διοικητής. «Εγώ θα σας δείξω πώς τιμωρούμε τους κατασκόπους.” “Βγάλτε τα ρούχα σας και να πάρτε θέση Προσευχής (στα γόνατα).”

Ο Jean Paul νόμιζε ότι ήταν αστείο. Κούνησε το κεφάλι του και είπε: «. Δεν μπορώ να κάνω αυτά τα πράγματα”

Αφού τον χτύπησαν αναγκάστηκε να πει: “Εντάξει, εντάξει, θα βγάλω τα ρούχα μου..” Μόλις έμεινε γυμνός, δύο αντάρτες τον κρατούσαν σε γονατιστή θέση, σπρώχνοντας το κεφάλι του στη γη.

Στη συνέχεια περιγράφει τον δημόσιο βιασμό του από τον διοικητή και μετά…

Έντεκα αντάρτες περίμεναν στην ουρά και βίασαν τον Jean Paul με τη σειρά …. “Πολλή, πολλή, μεγάλη αιμορραγία”, λέει…” Κάθε ένας από τους άνδρες κρατούμενους βιάστηκε 11 φορές εκείνο το βράδυ και όλες τις νύχτες που ακολούθησαν….

…Σήμερα, παρά τη θεραπεία του στο νοσοκομείο, ο Jean Paul αιμορραγεί ακόμα όταν περπατά. … Ο αδελφός του ρωτάει πάντα τι δεν πάει καλά μαζί του. “Δεν θέλω να του πω”, λέει ο Jean Paul. “Φοβάμαι τι θα πει”. ….

… Οι άνδρες δεν είναι απλώς θύματα βιασμού, αναγκάζονται να διεισδύσουν σε τρύπες, σε μπανανιές, που τρέχουν οξύ, να καθίσουν με τα γεννητικά τους όργανά πάνω από φωτιά, να σύρουν βράχια δεμένα στο πέος τους, να κάνουν στοματικό σεξ στις ουρές των στρατιωτών, να δεχθούν βιασμούς με κατσαβίδια και μπαστούνια. …

Αργότερα μιλώντας με την Δρ Angella Ntinda, η οποία αντιμετωπίζει τις παραπομπές από το RLP, μου είπε: «Για τους οκτώ από τους 10 ασθενείς από το RLP , μιλάμε για κάποιου είδους σεξουαλική κακοποίηση”.

“Οκτώ από τους 10 άνδρες;” Διευκρινίζω. 

-“Όχι. άνδρες και γυναίκες», λέει.

“Τι γίνεται με τους άνδρες;”  

-“Νομίζω, ότι όλοι οι άνδρες.”

Είμαι κατάπληκτος. “Όλοι τους;” Λέω.

-“Ναι», λέει. “Όλοι οι άντρες”.

Η έρευνα της Lara Stemple στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια δείχνει ότι η ανδρική σεξουαλική βία είναι ένα συστατικό των πολέμων σε όλον τον κόσμο, αλλά δείχνει επίσης ότι οι διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις αποτυγχάνουν με τους άνδρες θύματα. …

…”Οι οργανώσεις που εργάζονται για τη σεξουαλική και σεξιστική βία δεν μιλούν γι ‘αυτό. Συστηματικά φιμώνονται Αν είστε πολύ, πολύ τυχερός μπορεί στο τέλος μιας έκθεσης να αναφερθεί ότι και οι άνδρες μπορούν να είναι θύματα της σεξουαλικής βίας . Αλλά δεν υπάρχει κανένα στοιχείο, καμία συζήτηση. “….

“Το Διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων αφήνει σχεδόν έξω τους άνδρες από όλα τα μέσα που έχουν σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση της σεξουαλικής βίας”.

“Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (ψήφισμα 1325, του 2000) αντιμετωπίζει τη σεξουαλική βία κατά τη διάρκεια του πολέμου , ως κάτι που έχει επιπτώσεις μόνο στις γυναίκες και τα κορίτσια……..

Καθώς φεύγω από την Ουγκάντα, υπάρχει μια λεπτομέρεια μιας ιστορίας που δεν μπορώ να ξεχάσω. Πριν από τη λήψη βοήθειας από το (πρόγραμμα του πανεπιστημίου) RLP, ένας άνθρωπος πήγε να δει τον γιατρό του. Του είπε ότι είχε βιαστεί τέσσερις φορές, ότι ήταν τραυματίας και είχε κατάθλιψη και ότι η σύζυγός του είχε απειλήσει να τον αφήσει. Ο γιατρός του έδωσε ένα Panadol.

Τα ονόματα των επιζώντων είναι αλλαγμένα για την προστασία τους. Ο Νομικός Σχεδιασμός για τους Πρόσφυγες είναι ένας οργανισμός-εταίρος του Christian Aid (christianaid.org.uk)»

https://www.guardian.co.uk/society/2011/jul/17/the-rape-of-men?INTCMP=SRCH