Η θεωρία της πανσπερμίας πρεσβεύει ότι η ζωή στη Γη προέρχεται από μικροοργανισμούς που έφτασαν από το Διάστημα και εξελίχθηκαν. Μάλιστα οι κομήτες θεωρούνται κομιστές, ή σπορείς της ζωής από πλανήτη σε πλανήτη.
Σύμφωνα με την «πανσπερμία», η ζωή υπάρχει παντού στο Διάστημα και μεταφέρεται είτε μέσω της γαλαξιακής σκόνης, είτε μέσω αστεροειδών και κομητών.Ολόκληρο το σύμπαν σφύζει από ζωή!
Πέρα από τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις, η θεωρία της πανσπερμίας επιχειρεί να ερμηνεύσει την προέλευση της ζωής στη Γη βασιζόμενη στην αρχή ότι η ζωή υπάρχει παντού στο Διάστημα και μεταφέρεται μέσω του χώρου και του χρόνου από το ένα σημείο του αχανούς Διαστήματος στο άλλο. Οι μηχανισμοί της πανσπερμίας βασίζονται στη μεταφορά της βιολογικής ύλης είτε μέσω της γαλαξιακής σκόνης, η οποία μπορεί να ταξιδέψει στο χώρο λόγω της πίεσης της ακτινοβολίας των γειτονικών άστρων, ή μέσω του γαλαξιακού ταξιδιού αστεροειδών ή κομητών, οι οποίοι φέρουν μικροοργανισμούς ικανούς να επιβιώσουν στις ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας, πίεσης και ακτινοβολίας που επικρατούν στο αχανές Συμπάν.
Η θεωρία της πανσπερμίας, ότι δηλαδή η ζωή στη Γη προέρχεται από μικροοργανισμούς που έφτασαν από το Διάστημα και εξελίχθηκαν, αποδείχτηκε πειραματικά στο εργαστήριο Νανοφωτονικής του Ινστιτούτου Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ), αφού ανακάλυψαν ότι η πιθανότητα επιβίωσης ορισμένων μυκήτων εκτεθειμένων στην ηλιακή υπεριώδη ακτινοβολία, σε χαμηλές θερμοκρασίες και μηδενική πίεση κατά τη διάρκεια ενός διαπλανητικού ταξιδιού από τον Αρη στη Γη φτάνει στο 60%.
Η επιβίωση μυκήτων κατά τη διάρκεια ενός διαπλανητικού ταξιδιού από τον Αρη στη Γη φτάνει στο 60%.
Ιστορικά σαν θεωρία διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Αναξαγόρα (500-428 π.Χ.) . Στα μέσα του 19ου αιώνα ο Λόρδος Kelvin υποστήριξε ότι η σχετικά πρόσφατη δημιουργία της Γης, δε θα μπορούσε να επιτρέψει μια αργή εξελικτική πορεία από την ανόργανη ύλη μέχρι το σχηματισμό των πρώτων κυττάρων. Δεν αρκεί ο χρόνος για να προκύψει τυχαία ή ζωή και η εξέλιξη και αυτό είναι ένα πραγματικά τεράστιο ζήτημα, αφού όσοι υποστηρίζουν σήμερα την άποψη αυτή, βασίζονται σε πολύπλοκες εξισώσεις. Κατά μια θεωρία μάλιστα, η ίδια η ηλικία του σύμπαντος είναι μικρή, για να προκύψει τυχαία η ζωή και να εξελιχθεί, έτσι όπως τη γνωρίζουμε. Ο Λόρδος Kelvin πρότεινε λοιπόν την προέλευση της ζωής από το Διάστημα, μια άποψη που έμελε να βρει πολλούς υποστηρικτές (αλλά και πολέμιους). Ο Svante Arrhenius το 1908 διατύπωσε τη σύγχρονη θεωρία της Πανσπερμίας (Κοσμική Σπορά, “Πλανητική Πανσπερμία”). Στα χρόνια που ακολούθησαν προτάθηκαν αρκετές καινούργιες εκδοχές της Πανσπερμίας (Hoyle και Wickramasinghe, 1978, 1979, 1981: “Κοσμική Πανσπερμία”, Crick, 1981: “Κατευθυνόμενη Πανσπερμία”).
Σύμφωνα με τη θεωρία της “Κοσμικής Πανσπερμίας” το διάστημα δεν αποτελεί μόνο το χώρο μέσα στον οποίο πραγματοποιούνται μετακινήσεις μορφών ζωής, όπως υποστηρίζει η θεωρία της “Πλανητικής Πανσπερμίας”, αλλά την ίδια τη μήτρα η οποία γέννησε και συνεχίζει να γεννάει γονίδια, ιούς και βακτήρια.
Για την “Κατευθυνόμενη Πανσπερμία”, η ζωή άρχισε με βακτήρια που έφτασαν στη Γη πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια πάνω σ’ ένα διαστημόπλοιο που στάλθηκε από κάποιον προηγμένο πολιτισμό. Το 1984 βρέθηκε ένας μετεωρίτης στην Ανταρκτική, ο οποίος θεωρείται ότι προέρχεται από τον Αρη. Ο μετεωρίτης ονομάστηκε Allan Hills 84001 (ALH84001). Το 1991 στο εσωτερικό του ALH84001 εντοπίστηκαν νανοβακτήρια και αμινοξέα. Στις 29 Απριλίου του 2001 επιστήμονες από την Αγγλία και τις Ινδίες ανακοίνωσαν την ύπαρξη μικροοργανισμών στη στρατόσφαιρα, ενώ στις 11 Μαΐου του ίδιου έτους ο γεωλόγος Bruno d’ Argenio και ο βιολόγος Giuseppe Geraci από το Πανεπιστήμιο της Νάπολης ανακοίνωσαν την ύπαρξη εξωγήινων βακτηρίων σε μετεωρίτη ηλικίας 4,5 δισ. ετών.
Οι ανακαλύψεις αυτές πυροδότησαν την έναρξη ενός εκτεταμένου προγράμματος ερευνών ταυτόχρονα από τη NASA και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), οι οποίες αποσκοπούν στην επιβεβαίωση της θεωρίας της πανσπερμίας. Τα αποτελέσματα των ερευνών συνεχίζουν να εκπλήσσουν τους επιστήμονες ως προς την ανθεκτικότητα των μικροοργανισμών σε ακραίες συνθήκες. Είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι μικροοργανισμοί είναι εξαιρετικά ανθεκτικοί στην ιονίζουσα και υπεριώδη ακτινοβολία, καθώς και στις θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν, αλλά και στις μεγάλες μεταβολές της πίεσης. Σαν να μην έφτανε αυτή η απίστευτη ανθεκτικότητα στις πιο ακραίες συνθήκες υπάρχουν μικροοργανισμοί, οι οποίοι έχουν την ικανότητα να αποκαθιστούν (να «επιδιορθώνουν») τις βλάβες που υφίσταται το DNA τους.
Η «πανσπερμία» είναι μια πιθανότητα. Μια πιθανότητα που εάν επιβεβαιωθεί θα αποδείξει ότι η Γη δεν είναι ο μοναδικός φάρος μέσα στα τρισεκατομμύρια πλανητών, αλλά ένας ακόμα κόκκος δημιουργίας. Μιας δημιουργίας πολύ ευρύτερης, άγνωστης σε εμάς και σχεδόν μαγικής, εάν σκεφτούμε την απίθανη έκτασή της στο χώρο, αλλά και στο χρόνο, στο παρελθόν και στο μέλλον.(Η φαντασία μας αδυνατεί να συλλάβει τόσο την απεραντοσύνη του σύμπαντος, όσο και του χρόνου.)
Εάν η ζωή πράγματι «κυκλοφορεί» στο αχανές διάστημα και «μεταδίδεται» από πλανήτη σε πλανήτη, τότε η ζωή δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο συμπαντικός κανόνας! Συμπαντογονία, με αμέτρητους ζωντανούς κόσμους, πολιτισμούς και μεγαλείο.
rema
