Όταν ροδίζει μέσα μου η αυγή
Ο άνθρωπος που δεν πιστεύει ότι η κάθε ημέρα περιέχει μια ώρα πιο αρχαία, πιο ιερή και πιο εωθινή, που ακόμα ο ίδιος δεν την έχει βεβηλώσει, έχει απελπιστεί από τη ζωή και ο δρόμος του είναι κατηφορικός και σκοτεινός.
Ύστερα από την προσωρινή σιωπή της ζωής των αισθήσεων, η ψυχή του ανθρώπου, ή μάλλον τα όργανά του, αναζωογονούνται κάθε μέρα και το πνεύμα του προσπαθεί πάλι να ξεκινήσει μια όσο πιο ευγενή ζωή μπορεί. Θα έλεγα ότι όλα τα αξιομνημόνευτα γεγονότα λαμβάνουν χώρα τις πρωινές ώρες και σε μια πρωινή ατμόσφαιρα.
Οι Βέδες λένε: «Όλη η νοημοσύνη ξυπνά το πρωί». Η ποίηση, η τέχνη, οι πιο λαμπρές και αξιομνημόνευτες πράξεις των ανθρώπων προέρχονται από τις ώρες αυτές. Όλοι οι ποιητές και οι ήρωες, όπως ο Μέμνων, είναι παιδιά της Ηούς και παίζουν τη μουσική τους με το πρώτο φως της αυγής.
Για εκείνον που η ευστροφία και η οξύτητα της σκέψης συμβαδίζουν με τον ρυθμό του ήλιου, όλη η μέρα αποτελεί ένα διαρκές πρωινό. Δεν έχει σημασία τι λένε τα ρολόγια ή η στάση και τα έργα των ανθρώπων. Πρωί είναι όταν είμαι ξύπνιος και μέσα μου ροδίζει η αυγή.
Η ηθική αναμόρφωση είναι μια προσπάθεια να αποτινάξεις τον ύπνο. Για ποιον άλλο λόγο οι άνθρωποι δίνουν μια τόσο φτωχή αναφορά για τη μέρα τους, αν όχι επειδή κοιμούνται όλη μέρα; Απ’ ό,τι φαίνεται από άλλες δραστηριότητες τους, δεν τα πάνε και τόσο άσχημα με τους υπολογισμούς. Αν δεν τους κατέβαλλε η υπνηλία, κάτι θα είχαν να παρουσιάσουν. Εκατομμύρια είναι αρκούντως ξύπνιοι ώστε να εκτελούν χειρωνακτικές εργασίες.
Όμως μονάχα ένας στο εκατομμύριο είναι αρκετά ξύπνιος ώστε να εργαστεί αποτελεσματικά με το πνεύμα του και μονάχα ένας στα εκατό εκατομμύρια τόσο ώστε να ζήσει μια ζωή ποιητική ή θεϊκή. Το να είσαι ξύπνιος σημαίνει να είσαι ζωντανός. Ποτέ ως τώρα δε συνάντησα κάποιον που να είναι εντελώς ξύπνιος. Πώς θα μπορούσα να τον κοιτάξω ποτέ καταπρόσωπο;
Πρέπει να μάθουμε να ξυπνάμε και να κρατάμε τους εαυτούς μας σε εγρήγορση όχι με μηχανικά μέσα, αλλά με μια απέραντη προσμονή της αυγής, η οποία ποτέ δε μας απαρνιέται, ούτε ακόμα και στον πιο βαθύ μας ύπνο.
Δε γνωρίζω άλλο γεγονός που να δίνει μεγαλύτερη ελπίδα από την αδιαμφισβήτητη ικανότητα του ανθρώπου να εξυψώνει τη ζωή του με συνειδητή προσπάθεια. Οπωσδήποτε είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να ζωγραφίζει μια συγκεκριμένη εικόνα ή να σμιλεύει ένα άγαλμα, ομορφαίνοντας έτσι τα αντικείμενα.
Πολύ πιο ένδοξο όμως είναι να μπορεί να λαξεύει και να ζωγραφίζει την ίδια την ατμόσφαιρα, το μέσο που μας επιτρέπει να βλέπουμε. Κι αυτό είναι κάτι που από ηθική άποψη είμαστε ικανοί να κάνουμε. Το να μπορεί να επηρεάζει κανείς την ποιότητα της ημέρας – αυτή είναι η υψηλότερη μορφή τέχνης.
“Walden ή Η ζωή στο δάσος” του Henry D. Thoreau, απόσπασμα από το βιβλίο.
