Μοναδικός εσύ…
Προσπαθώ μέσα στο μυαλό μου να βάλω μια τάξη, να τα φέρω όλα τόσο κοντά μου μη και μου ξεφύγει κάτι, να κρατήσω τα πάντα ζωντανά μέσα μου.
Συναισθήματα όμορφα, δυνατά και πρωτόγνωρα.
Συναισθήματα που ούτε καν ήξερα ότι υπήρχαν, δεν πίστευα ποτέ μου πως ένας άνθρωπος θα μπορούσε να νιώσει έτσι.
Απόλυτος έρωτας λένε πως ονομάζεται αυτό.
Έχεις ακούσει ξανά για αυτόν;
Από το πουθενά λένε έρχεται κάποιος σε ανύποπτο χρόνο στη ζωή σου και φέρνει τα πάνω κάτω.
Σου χαρίζει ζωή αληθινή, από αυτή την γεμάτη με στιγμές και ευτυχία. Τόσο έντονη που τρομάζεις, φοβάσαι μη ξυπνήσεις και ήταν όνειρο.
Είναι αυτό που κουμπώνουν δύο ψυχές και γίνονται μια.
Είναι αυτό που δύο καρδιές χτυπούν σε μια και τα σώματα πονούν από έρωτα. Νιώθεις τις φλέβες ζωντανές, να ρέει μέσα σου με ένταση σε κάθε άγγιγμα και σε κάθε ψίθυρο.
Τρέχουν οι παλμοί στο άκουσμα της γνώριμης φωνής και σε αγκαλιάζει ζεστά η χροιά της.
Είναι αυτό που ένα ζευγάρι μάτια σε ακολουθούν παντού μη και σε πειράξει κάποιος, ένα βλέμμα πάντα επάνω σου να σε παρατηρεί και να μελετά την κάθε κίνησή σου.
Αφουγκράζεται τα θέλω σου, την κάθε επιθυμία και λαχτάρα.
Είναι αυτό που ζεις και υπάρχεις μόνο για αυτόν τον έναν, είναι η ανάσα και πνοή σου, η δύναμη και αδυναμία σου συνάμα.
Είναι αυτό που το εγώ γίνεται εμείς, το αληθινό όμως εμείς.
Όχι αυτό το δήθεν που κάποιοι τώρα τελευταία το έχουν κάνει καραμέλα στο στόμα τους και στο πλασάρουν απλά για το φαίνεσθαι χωρίς καν να γνωρίζουν τη σημασία του.
Αυτό το εμείς που συνοδεύεται από δοτικότητα χωρίς όρια.
Είναι αυτό που γελάς και παίζεις σαν παιδί, θυμώνεις και δακρύζεις μα στο ίδιο λεπτό σε αγκαλιάζει, χωρίς πείσματα και γελάς ξανά διότι πολύ απλά αυτό είναι το αλατοπίπερο του έρωτα αυτού.
Είναι αυτό που σου δίνει φτερά να πετάς, όχι σε ροζ σύννεφα όμως στην ίδια τη γη, που σε προστατεύει από μια ανώμαλη προσγείωση, σου χαρίζει σιγουριά και ασφάλεια. Σε κάνει να νιώθεις μοναδικός, ξεχωριστός και προτεραιότητα του άλλου.
Είναι αυτό που δύο άνθρωποι γίνονται ένα για πάντα, αυτό το τόσο σπάνιο που θα πρέπει να έχεις τη τύχη να το συναντήσεις μιας και δεν υπάρχει σε αφθονία. Φυλάγονται και κρύβονται καλά όσοι ξέρουν να αγαπούν έτσι, από φόβο μη τους διαλύσει κάποιος.
Είναι αυτό που σου δίνει τη δύναμη να αντέξεις και να παλέψεις με θηρία και δαίμονες υπό αντίξοες συνθήκες, γιατί πολύ απλά είχες την τύχη να τον γνωρίσεις και δεν θέλεις να τον χάσεις. Λαχταράς να το ζήσεις στο τέρμα του, τα πάντα χωρίς όριο με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με το όποιο κόστος.
Και μένω εδώ, όρθια να αγωνίζομαι και να βλέπω τον ωκεανό ως λίμνη.
Να φωτίζω τις νύχτες μου με τα λόγια σου, να μετράω τα χιλιόμετρα σε μίλια και τα χρόνια σε μήνες.
Να βρίσκω τρόπους να εκμηδενίζω αποστάσεις και να μικραίνω το χρόνο.
Και είμαι εδώ όρθια, άτυχη μέσα στη τύχη μου 💜🌷
Της Στέλλας Αντωνιάδου
