Μας μάθανε να είμαστε δυστυχείς, απαγορεύοντάς μας ό,τι μας άρεσε, ό,τι μας ευχαριστούσε από μικρά.
Σχηματίσαμε ένα Εγώ ταυτόσημο με τη δυστυχία και τη μιζέρια. Γι αυτό δημιουργείς προβλήματα, για να μπορέσεις να νιώσεις ότι η ζωή θέλει αγώνα. Το Εγώ μπορεί να υπάρξει μόνο όταν αγωνίζεται. Όσο πιο σκληρά, τόσο πιο δυνατό γίνεται. Κι αν τα δικά σου προβλήματα δεν είναι αρκετά, αρχίζεις να σκέφτεσαι τα ανθρώπινα, τα παγκόσμια.
Όταν συναντώνται δυο δυστυχισμένοι άνθρωποι δεν γίνεται απλή πρόσθεση, γίνεται πολλαπλασιασμός της δυστυχίας.
Η πραγματική ομορφιά δεν δημιουργείται ποτέ από σένα, αλλά μόνο μέσα από σένα. Εσύ δεν την εμποδίζεις, αυτό είναι όλο.
Η ίδια η επιθυμία για ευτυχία μπορεί να είναι η αιτία της δυστυχίας. Τη στιγμή που επιθυμείς την ευτυχία έχεις απομακρυνθεί από το παρόν. Έχεις πάρει λάθος τρένο.Η χάρη, η ομορφιά, η αρμονία κατεβαίνουν πάντοτε από το πέρα και πρέπει να ληφθούν με τρομερή εμπιστοσύνη, με πλήρη άφεση. Σε μια τέτοια κατάσταση άφεσης συμβαίνει η αληθινή ευτυχία. Ο Νιζίνσκι πετούσε όταν αποδυόταν τον εαυτό του, σε έκσταση. – Το να ελευθερωθείς από το παρελθόν και το μέλλον σημαίνει ότι έχεις για πρώτη φορά μια γεύση ελευθερίας. Και μέσα σ’ εκείνη την εμπειρία γίνεται κανείς ολόκληρος και υγιής. Εκείνη η ευεξία είναι το ξεκίνημα της μεταμόρφωσης. – Τη στιγμή που αποδέχεσαι το γεγονός ότι είσαι συνηθισμένος, γίνεσαι ένας άνθρωπος εξαιρετικός.
Ο νους είναι ένας μηχανισμός που δημιουργεί δυστυχία. Η ευδαιμονία είναι η φυσική σου κατάσταση, δεν είναι επίτευγμα. – Οι αρμονικές σχέσεις σού φαίνονται βαρετές, επειδή δεν έχουν καμία έλξη για το Εγώ. Μέσα στην αρμονία δεν μπορεί να υπάρχει το Εγώ. – Το Εγώ τρέφεται από τη δυστυχία!
Απλώς παρατήρησε κάθε είδους δυστυχία. Είτε έχει μέσα της κάποια ικανοποίηση, που δεν είσαι έτοιμος να χάσεις, είτε κάποια ελπίδα που κρέμεται μπροστά σου σαν καρότο. Έχεις επενδύσει στη δυστυχία σου. Αν αποφασίσεις να την εγκαταλείψεις θα εγκαταλείψεις και τις απολαβές της . και τότε εμφανίζεται ένας τελείως διαφορετικός κόσμος: ο κόσμος της ευδαιμονίας. Η ευδαιμονία είναι απόλυτη ειρήνη, που δεν την ταράζει ούτε ο πόνος, ούτε η απόλαυση.
Ο εγωιστής δεν μπορεί να αντέξει να είναι εκστατικός. Θα δημιουργήσει χίλιες δυο στενοχώριες και δυστυχίες γύρω του, για να βοηθήσει το εγώ του να βρίσκεται εκεί. – Ένας εκστατικός άνθρωπος είναι αναπόφευκτο να είναι ελεύθερος. Η έκσταση είναι ελευθερία. Η χαρά είναι τρέλα και μόνο οι τρελοί μπορούν να την αντέξουν. Ο καθημερινός, ο λογικός, άνθρωπος είναι τόσο πονηρός, τόσο υπολογιστικός, που δεν μπορεί να αντέξει τη χαρά, επειδή δεν μπορεί να την ελέγχει.
Τη στιγμή που είσαι ένα τίποτα, γίνεσαι πόρτα- μια πόρτα προς το θεϊκό. Εγώ το έχω αποδεχτεί το τίποτα για πόρτα. Αυτό ονομάζω διαλογισμό. Ξαφνικά, στέκεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό σου, και όλη τη δυστυχία και μιζέρια εξαφανίζονται. Το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να γελάσεις με τον εαυτό σου, με το πόσο ηλίθιος ήσουν.
Πρέπει να εγκαταλείψεις το μηχανισμό υπεράσπισης της δυστυχίας. Μάθε να είσαι ευτυχισμένος και να σέβεσαι τους ευτυχισμένους. Αυτό θα είναι μεγάλη υπηρεσία προς την ανθρωπότητα. Πρέπει να μάθουμε μια εντελώς καινούργια γλώσσα! – Οι λέξεις «ευτυχία, δυστυχία» είναι ταμπέλες φορτισμένες. Να είσαι απλώς ένας παρατηρητής, μακριά , πάνω στους λόφους. Αυτό είναι ένα από τα πιο ουσιώδη πράματα- το να σταματήσεις να δίνεις ονόματα στα πράγματα. Απλώς παρατήρησε την αίσθηση.
συρραφή αποσπασμάτων από τον OSHO
