Κόκκινη πυρακτωμένη αύρα
Τα σήματα έρχονται από καιρό, που σημαίνει πως ξέρεις τι θα συμβεί, όσο και αν ελπίζεις πως θα το αποφύγεις.
Άλλωστε πάντα προσδοκάς πως τα πράγματα θα γίνουν αλλιώς, πως κάτι θα συμβεί και η πορεία θα αλλάξει, ότι θα διαψευστεί το επερχόμενο που αισθάνεσαι, διαισθάνεσαι και γνωρίζεις. Γνωρίζεις , αυτή είναι η σωστή λέξη.
Προσεύχεσαι με ελπίδα και αναρωτιέσαι αν ισχύουν αυτά που λένε, ότι το σύμπαν συνωμοτεί. Δεν το πιστεύεις. Ίσως ναι , ίσως να συνωμοτεί εναντίον σου. Πίστεψες και στο παρελθόν πως θα μπορούσε να αλλάξει η πραγματικότητα , μα η πίστη δεν άλλαξε τη μαύρη τρύπα. Τώρα ξέρεις πως ματαιοπονείς, αλλά δεν έχεις άλλο στήριγμα πέραν της ουτοπιστικής προσδοκίας.
Φτιάχνεις την πραγματικότητα στο μυαλό σου καλύτερη, ομαλότερη, ευνοϊκότερη. Τίποτα το φοβερό, μη θεωρηθείς και πλεονέκτης, απλά υποφερτή. Άλλωστε πρέπει να πιστέψεις. Και τελικά πιστεύεις. Πείθεσαι πως όλα θα πάνε καλά.
Έρχεται η μέρα, εκείνη που τα σήματα, τα σινιάλα και η κοινή λογική σου έλεγαν πως θα έρθει και θα είναι αδυσώπητη. Η μέρα φαίνεται όμορφη, δεν είναι αυτή στην πραγματικότητα η αδυσώπητη, οι άνθρωποι είναι. Άνθρωποι;;;
Οι Θεοί, οι Άγιοι και οι άνθρωποι.
Οι Θεοί θα πουν πως φταίει η ελεύθερη βούληση των ανθρώπων και δεν μπορούν να επέμβουν. Μπορεί η δικιά σου βούληση να είναι ευλογημένη, ή απαράδεκτη, αλλά όπως και αν έχει, τα σχέδια των άλλων είναι τελείως διαφορετικά. Έχουν και εκείνοι ελεύθερη βούληση, που προνόησε να ασκηθεί πριν τη δική σου, ώστε τα δικά σου σχέδια να ματαιωθούν. Τζίφος.
Οι Άγιοι θα πουν πως δεν πιστεύεις αρκετά, πως όλα γίνονται για ένα σκοπό, για να μάθεις κάτι που θα σε βοηθήσει να μεταβείς σε μια ανώτερη σφαίρα. Οι άνθρωποι θα πουν , δεν πα να κόψεις τον λαιμό σου.
Και ντε-φάκτο συμβαίνουν όλα όσα φοβόσουνα και ήξερες ότι θα συμβούν και ενώ ήθελες να κάνεις τα πάντα για να τα αποφύγεις δεν μπορούσες. Είναι φοβερό να περιμένεις χωρίς να μπορείς να ανατρέψεις τα επερχόμενα.
Τη μοιραία μέρα είναι σαν να σε δάγκωσε φίδι. Δηλητηριώδες φίδι. Και αυτό το δηλητήριο πάει κατευθείαν στον εγκέφαλό σου, μέσα στις σκέψεις σου, μπλοκάρει τους νευρώνες σου και ασφυκτιάς. Δηλητήριο με νοημοσύνη και διαστροφή να ηδονίζεται καθώς παρεισφρέει στο είναι σου και αντιλαμβάνεται όσα αισθάνεσαι.
Να κλείσεις λίγο τα μάτια, να διώξεις τις σκέψεις, να ξαποστάσεις. Μα εκεί στο σκοτάδι σου βλέπεις την αύρα, την αύρα σου και τρομάζεις. Κόκκινη, πυρακτωμένη.
Στρέφεις τις σκέψεις σε πράγματα που θα την κάνουν πάλι μπλε. Μα… το μυαλό δηλητηριασμένο ακόμα τι να σου κάνει. Πέφτει μαύρο.
Αισθάνεσαι παγιδευμένος και κάθε παγιδευμένο ον γίνεται επικίνδυνο. Κίνδυνος για σένα και για τους άλλους, καθώς πυρακτωμένη κόκκινη αύρα ξεχύνεται και δεν σε νοιάζει αν σε αρπάξει η νύχτα, αν το έρεβος που μέσα σου αφήνει πάντα τα κατακάθια του, ανοίξει τις πόρτες του για να σε καταπιεί.
Μέχρι να ξημερώσει… Να σηκώσεις το κεφάλι. Να μη ζητήσεις καμία βοήθεια παρά μόνο από εσένα. Και ας ξέρεις τα επερχόμενα. Θα πιστέψεις και πάλι ότι δεν μπορεί… κάτι θα αλλάξει!
Γ.Παναγιωτόπουλος
