ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕΣ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ
ΜΟΥ ΠΑΠΠΟΥ
Δεν θα ήθελα να ξέρεις πως…
Μου δίδαξε τόσα! Με τις ιστορίες του με έκανε να δω τον πραγματικό κόσμο, μέσα από τα παιδικά μου μάτια, χωρίς να πληγωθώ.
Είχε τον τρόπο του να κάνει τη γνώση να μοιάζει με παραμύθι. Μετά το αγαπημένο μου παραμύθι με τις νεράιδες , μάθαινα για την απεραντοσύνη του σύμπαντος, για τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο στην Αλβανία , για τους αγώνες για ελευθερία και δημοκρατία και άλλα πολλά.
Περήφανος και λεβέντης ο παππούς, μέχρι τα βαθιά του γεράματα, ποικιλότροπα αγωνιστής της ζωής και της δημοκρατίας.
Πόσες φορές τον σκέφτηκα, όταν δεν ήταν πια εδώ ,για να θαυμάσει τις νέες τεχνολογίες, που τόσο θα του άρεσαν….
Αχ! Παππού, καλά που έφυγες. Ποιος να το φανταζόταν ότι θα ερχόντουσαν αυτές οι μέρες. Πού να έβλεπες τώρα τους αγώνες σου, να ποδοπατούνται από μια τρόικα.
Τουλάχιστον πρόλαβες τη σύνταξη, γιατί αν ζούσες, δεν θα ήταν καθόλου σίγουρη.
Ελπίζω ,εσύ και οι άλλοι παππούδες, αν, εάν κάπου, με κάποιο τρόπο υπάρχετε, σε όποια διάσταση και αν υπάρχετε, να μη μαθαίνετε, να μην ξέρετε, τι συμβαίνει εδώ πίσω!
Δεν θα ήθελα να ξέρεις, εσύ που ήσουνα πρώτος στους αγώνες, εσύ που λίγο έλειψε να χάσεις και τα δυο σου πόδια, από τα κρυοπαγήματα που έπαθες πολεμώντας στα βουνά της Αλβανίας, ότι αν πεις ότι είσαι Έλληνας, θα σε πουν εθνικιστή.
Εσύ μου είχες μάθει πως πατριώτης είναι αυτός που αγαπάει τη χώρα του και το λαό στον οποίο ανήκει, χωρίς να έχουν σημασία οι παρωπίδες της όποιας ιδεολογίας του.
Δεν θα ήθελα να ξέρεις πως η χώρα είναι πια πτωχή. Δεν θα ήθελα να ξέρεις πως είναι γεμάτη δυστυχισμένους μετανάστες, που κάνουν ακόμα χειρότερη τη δεινή θέση ,στην οποία έχει περιέλθει.
Δεν θα ήθελα να ξέρεις πως η ελευθερία, για την οποία αγωνίστηκες , βρίσκεται υπό τον διεθνή περιορισμό των δανειστών μας.
Δεν θα ήθελα να ξέρεις πως οι μισοί είμαστε άνεργοι, πως είμαστε χρεωμένοι, πως δεν ξέρουμε τι θα κάνουν αύριο τα παιδιά μας, αν εμείς θα πάρουμε συντάξεις, πως όχι μόνο δεν βελτιώθηκε τίποτα, αλλά όλα άλλαξαν προς το χειρότερο.
Δεν θα ήθελα να ξέρεις πως η χώρα είναι σε οικονομική καραντίνα, πως για να ξεχρεώσουμε, μας δανείζουν με δυσβάστακτους όρους και μας χρεώνουν περισσότερο…
Αλλά εδώ αγαπημένε μου παππού θα σταματήσω, γιατί φοβάμαι, ότι ίσως , ίσως κάπου, κάπως, με κάποιο τρόπο , εσύ και οι άλλοι παππούδες υπάρχετε και δε θέλω να σας στενοχωρήσω περισσότερο. Μου έμαθες, μας μάθατε τον αγώνα, ίσως ήμασταν τυχερότερες γενιές και δεν ζήσαμε πολέμους, όμως ήρθε ο καιρός να παλέψουμε.
Αν τυχόν λοιπόν, μάθετε όσα γράφω, μη στενοχωριέστε. Είμαστε όλοι εμείς εδώ εγγόνια και δισεγγόνα σας και να ξέρετε πως δεν ξεχάσαμε όσα κάνατε για μας και όσα μας μάθατε, γι αυτό να μην ανησυχείτε.
Γιάννης
