Και γυμνός, φίλος μου θά’σαι
Ξέρεις κάτι; Δε θα ήθελα να χαθείς έτσι άδικα.
Δε θα ήθελα να σε χάσω από φίλο.
Δεν θέλω να ντρέπεσαι. Δεν θέλω να με ντρέπεσαι.
Άνθρωποι είμαστε. Και όταν λέω άνθρωποι εννοώ σαν τα δισεκατομμύρια ,που πέρασαν από τη γη και κανείς δεν ξέρει τίποτα γι’ αυτούς. Απλοί, περαστικοί άνθρωποι.
Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα από τη στιγμή της γέννησης. Λιγοστεύει. Είναι τόσα πολλά αυτά που δεν έχουν νόημα.
Γι’ αυτό μη ντρέπεσαι.
Μην πέσεις και συ από κανένα μπαλκόνι. Καλύτερα να μιλήσουμε. Καλύτερα να μιλάμε.
Ξέρω ότι έχεις αξιοπρέπεια, ξέρω ότι εκεί έξω, δίπλα μας δηλαδή, υπάρχουν πολλοί κυνικοί και ακόμα περισσότεροι που κρίνουν και κατακρίνουν και κομπάζουν για το μεγαλείο τους δικού τους, του προσωπικού τους τίποτα.
Υπάρχει μεγάλο κενό μέσα σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Δεν με νοιάζει αν τώρα πια δεν έχεις τίποτα. Με στενοχωρεί γιατί θα ήθελα να είσαι καλύτερα, αλλά δεν με νοιάζει και αν είσαι γυμνός. Πάλι ο ίδιος άνθρωπος είσαι. Και αν εγώ δεν μπορώ να σε ντύσω, μπορώ να σε ακούσω και να σου μιλήσω και να σε αντιμετωπίσω, όπως χθες ,που ήσουνα ντυμένος.
Φτωχοί σήμερα, χωρίς λεφτά, αλλά μη νομίζεις και χθες που είχαμε μερικά λεφτά, φτωχοί ήμασταν. Ήμασταν φτωχοί ρε φίλε, γιατί εγκλωβιστήκαμε στα θέλω μας , σε συμπεριφορές, φορέσαμε μάσκες, αντιγράψαμε καρικατούρες που είδαμε σε ταινίες και σήριαλ, χάσαμε την επαφή και ναι ακούγεται τετριμμένο, αλλά θα το πω. Χάσαμε τις αξίες μας, ή δεν τις συνειδητοποιήσαμε ποτέ και δεν τους δώσαμε θέση στη ζωή μας.
Είμαστε πολύπλοκα όντα φίλε μου, αλλά η ουσία είναι απλή. Δεν χρειαζόμαστε πραγματικά πολλά. Αλλά θα μου πεις τι σου λέω τώρα… Αφού σου λείπουν τα βασικά. Αφού είσαι γυμνός.
Αυτό θέλω να σου πω. Και ο γυμνός έχει αξιοπρέπεια, είναι ο ίδιος άνθρωπος, που ήταν πέρυσι που ήταν ντυμένος. Σε δέχομαι όπως είσαι τώρα. Γυμνό. Σήμερα γυμνός, χθες ντυμένος, αύριο ντυμένος. Μεθαύριο, ένας θεός ξέρει.
Τώρα που είσαι γυμνός, ο ώμος μου είναι εδώ. Ίσως να μη μπορέσω να σε ντύσω, ίσως όμως δεχθείς κάτι από αυτά που φορώ. Ο ώμος μου είναι εδώ, τα αυτιά μου και το μυαλό μου είναι εδώ, για να σε ακούω.
Μη ντρέπεσαι. Ας μη ντρεπόμαστε. Ας είναι αυτό το τέλος της ντροπής. Ακούμπα στον ώμο μου, να ακουμπήσει και κάποιος άλλος στον δικό σου, και άλλος και άλλος.
Μπας και μέσα από τη μιζέρια μας, γίνουμε πάλι άνθρωποι, μπας και επικοινωνήσουμε.
