Εμείς οι απ’έξω!
…Δεν είχε ο πατέρας μας σπουδαίες και χρήσιμες γνωριμίες, δεν είχαμε έναν θείο ,που να κατέχει δυνατή θέση… Κρατάμε τις αξίες μας. Με αυτές πορευόμαστε. Με το σταυρό στο χέρι. Και έναν δεύτερο στην πλάτη (που είναι και κομμάτι βαρύς)…..
Υπάρχουμε και εμείς οι πολλοί.
Αυτοί που ποτέ δεν είχαμε τα «μέσα». Δεν είχε ο πατέρας μας σπουδαίες και χρήσιμες γνωριμίες, δεν είχαμε έναν θείο ,που να κατέχει δυνατή θέση και να νοιάζεται για μας. Και έτσι πορευόμαστε χωρίς να παραπονιόμαστε.
Απλά, μένει η πικρία όταν βλέπεις άλλους, που δεν διαφέρουν από σένα ,αλλά έχουν τα παραπάνω.
Εκείνοι πορεύονται διαφορετικά. Δεν κουβαλάνε σταυρό. Και ενώ έχεις όραμα, έχεις όρεξη, θες να προσφέρεις, να δουλέψεις, γυρνάς και τριγυρνάς πάλι και πάλι στα ίδια και τα ίδια. Δεν έχεις επιλογή.
Τι κι αν θυμάσαι που και που τον ποιητή …. «…ΑΛΛΑ ΖΗΤΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ, ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ. ΤΟΝ ΕΠΑΙΝΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ , ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΑ ΕΡΓΑ…» Αλλά βρεθήκαμε έρμαια και μεις της συγκυρίας ,που μας θέλει έρμαιά της.
Δεν είχαμε που δεν είχαμε τα μέσα, θέλαμε να είμαστε και αξιοπρεπείς και υπερήφανοι αποπάνω.
Δεν γίναμε κόλακες, αυλικοί, γλειφτρόνια ,όπως θα έλεγε ο Νεοέλληνας. Κρατάμε τις αξίες μας.
Με αυτές πορευόμαστε. Με το σταυρό στο χέρι. Και έναν δεύτερο στην πλάτη (που είναι και κομμάτι
βαρύς).
Α, όχι. Δεν ανεβαίνουμε κανένα Γολγοθά. Δεν είμαστε μεσσίες. Απλοί άνθρωποι, που προσπαθούν να είναι τιμονιέρηδες της ζωής τους , ανεβαίνοντας την Πατησίων, κατεβαίνοντας τη Σταδίου, το στενάκι, το σοκάκι, τα σκαλιά. Είμαστε εμείς οι απ’ έξω. Αυτούς που είναι από μέσα τους βλέπουμε πίσω από το γυαλί, πίσω από το τζάμι , πίσω από κάτι.
Έεεει είμαστε και εμείς εδώ. Εμείς οι απ’ έξω.
Εμείς οι απ’ έξω.
