[Δεν είναι UFO, είναι σφαιρικές αστραπές
Πάρα πολλές θεάσεις «Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενων Αντικειμένων» (ΑΤΙΑ, UFO), οφείλονται σε ασυνήθιστα μετεωρολογικά φαινόμενα, όπως αυτό των σφαιρικών αστραπών. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε έρευνα του Αυστραλού αστροφυσικού Στίβεν Χιους. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην ακαδημαϊκή επιθεώρηση «Journal of the Royal Society», βασίστηκε στη μελέτη ενός τέτοιου φαινομένου, που παρατηρήθηκε στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας το έτος 2006.
Τι είναι οι σφαιρικοί κεραυνοί;
Είναι μια επιπλέουσα φωτεινή σφαίρα που παρατηρείται μερικές φορές μετά από τον συμβατικό κεραυνό σε απόσταση λίγων μέτρων από το έδαφος, όμως κάποιες φορές έχουν παρατηρηθεί να δημιουργούνται κοντά στο έδαφος με απουσία κεραυνού. Τέλος σφαιρικοί κεραυνοί έχουν παρατηρηθεί να αιωρούνται σε μεγάλη απόσταση από το έδαφος ή ακόμα και να πέφτουν από ένα σύννεφο προς το έδαφος.
Ο σφαιρικός κεραυνός μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε χρώμα, αλλά είναι συνήθως λευκός ή κίτρινος κι έχει μια φωτεινότητα συγκρίσιμη με αυτήν ενός λαμπτήρα 100 βάτ. Μπορεί να φανεί καθαρά στο φως της ημέρας ενώ κινείται συνήθως οριζόντια με μια ταχύτητα μερικών μέτρων ανά δευτερόλεπτο. Αλλά δεν ανέρχονται, όπως θα συνέβαινε αν ήταν σφαίρες θερμού αέρα σε ατμοσφαιρική πίεση και υπό την επίδραση μόνο της βαρύτητας. Πολλές αναφορές ακόμα τους περιγράφουν να περιστρέφονται κατά την κίνηση τους ή ακόμη και να αναπηδούν σε στερεά σώματα, όπως πολλές φορές το έδαφος.
Υπάρχουν περιγραφές ότι οι σφαιρικοί κεραυνοί έκαψαν αχυρώνες και έλιωσαν σύρματα όπως και ότι τον είδαν να πέφτει σε μια λίμνη νερού και να συνοδεύεται από ένα θόρυβο ανάλογο με αυτόν που ακούγεται όταν βυθίζεται ένα καυτό σιδερένιο αντικείμενο σε νερό. Επίσης έχει αναφερθεί μια χαρακτηριστική άσχημη μυρωδιά να συνοδεύει το σφαιρικό κεραυνό, σαν τη μυρωδιά του όζοντος, του καιγόμενου θείου ή του νιτρικού οξέος.
Πολλοί επιστήμονες επιχείρησαν να αναπαράγουν το φαινόμενο αυτό και στο εργαστήριο. Έτσι, ασχολήθηκαν με αυτό το φαινόμενο οι Nikola Tesla, Sam Barros, Yoshi-Hiko Ohtsuki και πολλοί άλλοι, ακόμα και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, γιατί το φαινόμενο υπήρχε πάντα.
Ο μηχανισμός δημιουργίας τους παραμένει σχετικά νεφελώδης για τους επιστήμονες. Εξ όσων γνωρίζουμε, δημιουργούνται συνήθως, αλλά όχι πάντοτε, μετά από καταιγίδες. Στην περίπτωση του Μπρισμπέιν, άλλωστε, δεν είχε προηγηθεί καταιγίδα. Εντούτοις, το πέρασμα μετεωριτών από τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, την ιονόσφαιρα, απελευθερώνει φορτισμένα σωματίδια, δημιουργώντας ηλεκτρικές εκκενώσεις που φτάνουν έως το έδαφος. «Σκεφτείτε την ιονόσφαιρα και το έδαφος ως δύο πόλους μιας μπαταρίας. Το πέρασμα θραυσμάτων μετεωριτών λειτουργεί ως καλώδιο που ενώνει τους δύο πόλους», υπογραμμίζει ο Χιους.
Γενικά θεωρείται ότι ο σφαιρικός κεραυνός είναι μια σφαίρα από πλάσμα παρόμοια με τους ιδιαίτερα φωτεινούς δίσκους πλάσματος που σχηματίζονται όταν πυροδοτούνται τα εκρηκτικά.
Είναι λοιπόν (κατά μια άποψη) ένα είδος πλάσματος, ένα υπερβολικά ζεστό αέριο που συνδέεται με μια αστείρευτη πηγή πλάσματος πάνω στη Γη, τις καταιγίδες με κεραυνούς. Το πλάσμα παράγεται κατά τη διάρκεια που πέφτουν κεραυνοί γιατί τότε συσσωρεύεται ρεύμα αρκετών χιλιάδων Ampere και αναπτύσσονται θερμοκρασίες της τάξης των 30.000ο C.
Όμως… δεν βλέπουν όλοι στρογγυλές μπάλες, που αναπηδούν…και έτσι το μυστήριο των ΑΤΙΑ θα παραμείνει ένα αμφιλεγόμενο μυστήριο, αφού οι σφαιρικές αστραπές εξηγούν κάποια φαινόμενα, αλλά όχι όλα.
